Beating Borders (Pokonując Granice):Rozdział 2

Minęło 1,5 miesiąca od kiedy Damin opuścił swoje rodzinne miasto. Obecnie znajdował się w jakimś nie wielkim miasteczku. Nagle chłopak usłyszał jakiś krzyk, nie czekając na nic natychmiast się tam udał. Gdy dotarł do miejsca z którego usłyszał krzyk, spostrzegł jakiś palący się budynek.

-Proszę niech ktoś mi pomoże tam znajduje się mój synek.

Chłopak nie musiał wiedzieć nic więcej, natychmiast ruszył w kierunku tego budynku.

-Czekaj chłopcze, to zbyt niebezpieczne.

Damin nic sobie nie robił z przestróg mieszkańców tylko od razu wbił do palącego się budynku, chwilę później usłyszał płacz dziecka. Nie zastawiając się nad niczym, chłopiec wbiegł na piętro i wyważył drzwi, po czym chwycił dziecko i wyskoczył z okna robiąc podwójne salto w powietrzu.

DW:Proszę, cały i zdrowy.

-Dziękuje ci. (odparła odbierając syna)

-Jesteś bohaterem chłopcze.

DW:To nic takiego. (odparł z głupkowatym uśmiechem)

Damin opuścił miasteczko i ruszył dalej w podróż. Niedługo po tym jak opuścił miasteczko zaczęło robić się ciemno, więc postanowił rozbić obóz.

Następnego dnia rano...

Kiedy Damin wyszedł z namiotu spostrzegł opartego o drzewo, jakiegoś starszego mężczyznę (miał krótkie siwe włosy, ubrany w jakieś szaty)

DW:Hmm kim pan jest?

-O widzę że się w końcu obudziłeś chłopcze. Pozwól że się najpierw się przedstawię. Nazywam się Youchi Kisanire, jestem jednym z dwóch legendarnych mistrzów sztuk walki.

DW:Czego więc legendarnych mistrz sztuk walki chcę ode mnie?

YK:Widziałem twoją wczorajszą akcję i jestem pod wrażeniem.

DW:To nic takiego, każdy by tak zrobił na moim miejscu.

YK:Ale nie każdy by miał tyle odwagi, a ty mimo że jesteś dopiero dzieckiem to i tak udało ci się, słuchaj co ty na to bym wziął cię na trening i wyszkolił do zbliżającego się za 4 latach wielkiego turnieju sztuk walki, który odbędzie w Kusanami?

DW:Nie wiem, jakoś nie jestem tym za bardzo zainteresowany.

YK:Ale spójrz na to z tej strony, jeśli wygrasz ten turniej to wszystkim zaimponujesz.

DW:Naprawdę?

YK:Tak.

Damin musiał się chwilę zastanowić.

YK:I co jak brzmi twoja odpowiedź.

DW:W porządku piszę się na to.

YK:W takim razie chodź za mną.